ψυχη στο λαιμο

 

Νεωτερικότητα και Παράδοση/αµφισηµίες και αντιστίξεις 

 

Θεωρείται από πολλούς ότι η αντίθεση που επέφερε η νεωτερικότητα σε σχέση µε τις προνεωτερικές πολιτισµικές κοινότητες, οδήγησε σε µια τόσο ριζική αλλαγή ώστε ο παραδοσιακός άνθρωπος να έχει µεταβεί και µεταβληθεί οριστικά σε ένα νέο ανθρωπολογικό και κοινωνικό τύπο και πρότυπο. Από τις γνωστές αντιθετικές απόψεις προκύπτουν κάποια ερωτήµατα: είναι οι προνεωτερικές - παραδοσιακές αντιλήψεις κατώτερες των περιστάσεων; αποτελούν πράγµατι οι παραδοσιακές κοινωνίες και ο απόηχός τους στο σήµερα ιστορικό απολίθωµα που εµποδίζει την εξέλιξη; έχει κατακτήσει ο νεωτερικός λόγος την αντικειµενικότητα έναντι της ιστορίας; 

 

Χωρίς να είναι καθολικά αποδεκτή η ιδέα για τον θάνατο του Θεού, συµβαίνουν ήδη νέες απρόσµενες θρησκευτικές αναζωπυρώσεις. Παράλληλα, δηµιουργούνται εθνοτικές συσπειρώσεις που προκαλούν αµηχανία, αντιπαράθεση, βία και πόλεµο. Ο νεωτερικός άνθρωπος συνεχίζει να περιδιαβαίνει µε διανοητική υπερηφάνεια στις δυτικές µητροπόλεις αλλά την ίδια στιγµή έχει την βεβαιότητα ότι κάποιοι καρπώνονται αλόγιστα και καταστροφικά τους καρπούς που φύτρωσαν στο νεωτερικό περιβόλι, ενώ ο τρόπος διοίκησης στις δυτικές κοινωνίες προάγει και εξάγει ένα σχεδόν εξωανθρωπικό µηχανιστικό µοντέλο που αφήνει πίσω του τον ουτοπικό ροµαντισµό των φουτουριστών και κάνει το ζητούµενο της Γαλλικής επανάστασης να ακούγεται τραγικά (αν)επίκαιρο. 

 

Η προσέγγιση του εργαστηρίου θα κινηθεί έξω από την αντιπαράθεση που αποκλείει µε ιδεολογική µονοµέρεια και δεδοµένες απαντήσεις. Στο δίληµµα των αντίθετων λόγων παραδοσιακού και νεωτερικού, θα προσπαθήσει να σταθεί δηµιουργικά και συνθετικά. Θα γίνει προσπάθεια ανίχνευσης ενός προβληµατισµού διαφορετικού από την αντιπαλότητα, και αναζήτησης καινούργιων δυνατοτήτων σχέσεων.